تەۋرات 6-قىسىم


«يەشۇئا پەيغەمبەر»نىڭ تەپسىرى

(يەشۇئا پەيغەمبەرنىڭ كىتابى)


كىرىش سۆز


ئارقا كۆرۈنۈشى

ئىسرائىل خەلقى مىسىردىن چىقىپ، چۆل-باياۋاندا قىرىق يىل ھەر جايدا سەرگەردانلىق تۇرمۇشىنى كەچۈرگەندىن كېيىن خۇدا ئۇلارغا تەقدىم قىلىشقا «ۋەدە قىلغان زېمىن»غا كىرىشكە تەييار تۇرىدۇ. مۇسا پەيغەمبەر ۋاپات بولۇپ، ئۇ ئۆز ئورنىنى بېسىشقا قويغان يەشۇئا خەلقنى شۇ زېمىنغا باشلاپ كىرىش ئالدىدا تۇراتتى. مۇسا ئەسلىدە خۇدانىڭ يەشۇئانىڭ يېتەكچىلىكىدە قىلماقچى بولغان كارامەتلىرىنى تەكىتلەش ئۈچۈن ئۇنىڭ ئىسمىنى ھوشىيا (نىجات-قۇتقۇزۇش)دىن يەشۇئاغا (پەرۋەردىگار نىجات-قۇتقۇزۇشتۇر دېگەن مەنىدە) ئۆزگەرتكەنىدى. يەشۇئا خەلققە باشلامچى بولغاندا سەكسەن ياشقا كىرگەن بولسىمۇ، يەنىلا كۈچلۈك، تولىمۇ ساغلام ئادەم ئىدى. ئۇ پەيغەمبەر بولۇپ، ئۆزى خۇدانىڭ سۆز-كالامىنى خەلققە يەتكۈزىدۇ (مەسىلەن، 23- ۋە 24-بابنى كۆرۈڭ).

مەزكۇر كىتابتىن، خۇدانىڭ ۋەدىلىرىنىڭ ئەمەلگە ئاشۇرۇلغانلىقىنى كۆرۈپلا قالماي، يەنە ئۇنىڭ قانۇن ئەمرلىرىنىڭ يەشۇئا ئارقىلىق بەجا كەلتۈرۈلگىنىنى ۋە ئۇنىڭ ئەھدىسىنى تولۇق تۇتماسلىقى تۈپەيلىدىن ئىسرائىللارغا بەرگەن ئاگاھلىرىنى ئۇلارنىڭ بېشىغا چۈشۈرگەنلىكىنى كۆرىمىز.

كىتابتىكى كۆپىنچە مەزمۇن ئىسرائىلنىڭ قانائانىيلارنىڭ يەتتە قەبىلىسى بىلەن بولغان جەڭلىرىنىڭ تارىخىدۇر. خۇدا ئەسلىدە ئىسرائىلنى شۇ قەبىلىلەرنى يوقىتىشى كېرەك، دەپ بېكىتكەنىدى؛ بۇنىڭ سەۋەبى ئۈستىدە «مىسىردىن چىقىش»تىكى «قوشۇمچە سۆز»ىمىزدە ئازراق توختىلىمىز.

ئۇشبۇ تارىختا خۇدانىڭ ۋەدىلىرىگە تايىنىشنىڭ مۇھىملىقى تەكىتلىنىدۇ. بۇنداق ئىمان-ئىشەنچ بۇ تارىختا خاتىرىلەنگەن ئىسرائىلنىڭ غەلىبىلىرى ۋە «تەبىئىي مۆجىزىلەر»گە ئاچقۇچتۇر. «تەبىئىي مۆجىزىلەر» دېگىنىمىزگە مىسال، يېرىخونىڭ سېپىللىرىنىڭ يىقىلىشى يەر تەۋرەش بىلەن بولغان بولۇشى مۇمكىن؛ لېكىن بۇ «تەبىئىي ۋەقە» دەل ئىسرائىل پەرۋەردىگاردىن مەدەت تىلەپ نىدا قىلغان دەقىقىدىلا يۈز بەرگەن. 

يەشۇئا پەرۋەردىگارغا ئىسرائىلنىڭ غالىب كېلىشى ئۈچۈن جەڭ ۋاقتىنى ئۇزارتىپ بەرگەيسەن دەپ نىدا قىلغان ۋاقتىدا يۈز بەرگەن مۆجىزە مۇقەددەس كىتابتا خاتىرىلەنگەن بارلىق مۆجىزىلەر ئىچىدە ئەڭ چوڭ دائىرىلىك بولۇشى مۇمكىن ــ چۈنكى خۇدا قۇياش ۋە ئاينى ئاسماندا توختىتىدۇ. بۇنى بۈگۈنكى زاماندا بىز «خۇدا شۇ ئىشنى قىلىش ئۈچۈن يەر شارىنىڭ ئايلىنىشىنى توختاتقان بولسا كېرەك» دېيىشىمىز مۇمكىن، لېكىن بۇ ئۇنىڭ شۇ مۆجىزىنى قانداق ياراتقانلىقىغا نىسبەتەن ھېچقانداق چۈشەندۈرۈش ھېسابلانمايدۇ، ئەلۋەتتە!


ئارخېئولوگىيىلىك ئىسپاتلار

«يەشۇئا» دېگەن كىتابنىڭ كۆپ تارىخىي ۋە جۇغراپىيىلىك تەپسىلاتلىرى، مەسىلەن ھەتتا بەزى كىچىك يېزا-كەنتلەرنىڭ ناملىرى يېقىندىكى 200 يىللىق ئارخېئولوگىيىلىك تېپىلمىلار بىلەن تەستىقلانغان.


خەرىتىلەر

ئوقۇرمەنلەرنىڭ مەزكۇر كىتابنىڭ كۆپ تەپسىلاتلىرى، بولۇپمۇ جۇغراپىيىلىك تەپسىلاتلىرىنى ئوبدانراق چۈشىنىشى ئۈچۈن خەرىتىلەرنى كۆرسۇن. ئۇشبۇ كىتابتا تىلغا ئېلىنغان قەدىمكى زاماندىكى كۆپ شەھەرلەر، ھەتتا كەنت-قىشلاقلار ئارخېئولوگىيىلىك تەكشۈرۈشلەر ئارقىلىق تېپىلغان بولسىمۇ، ئۇلارنىڭ بەزىلىرىنىڭ نەگە جايلاشقىنى تېخى نامەلۇم.


مەزمۇن: ــ

1-باب ــ خۇدانىڭ يەشۇئانى مۇسانىڭ ئورۇن باسارلىقىغا بېكىتىپ، ئۇنىڭغا ۋەزىپە تاپشۇرۇشى

 5-2-باب ــ زېمىنغا كىرىش

 12-6-باب ــ زېمىننى ئىگىلەش

 22-13-باب ــ زېمىننىڭ چەك تاشلىنىپ، 12 قەبىلىگە تەقسىم قىلىنىشى

 24-23-باب ــ يەشۇئانىڭ خەلققە ئاخىرقى ئاگاھ-جېكىلەشلىرى؛ ئۇنىڭ ئۆلۈمى ۋە دەپنە قىلىنىشى



••••••••



قوشۇمچە سۆز

 تۆۋەندە بىز ئۇشبۇ تارىختا تەسۋىرلەنگەن بىرنەچچە ئىش-ۋەقەلەر ۋە ئادەملەر ئۈستىدە ئازراق توختىلىمىز.


چارلىغۇچىلارنى ئەۋەتىش ــ بۇ توغرا ئىشمۇ؟

خۇدا ئەسلىدە ئىسرائىل پەلەستىن (قانائان)دىكى زېمىننى بېرىشكە ۋەدە قىلغان ۋە ئۇنىڭ ئۈستىگە شۇ زېمىننى «ئىنتايىن ياخشى» دەپ بايان قىلغان. ئۇنداقتا زېمىننى تەكشۈرۈپ چىقىشقا چارلىغۇچىلارنى ئەۋەتىش ئىمانسلىق قىلغانلىقمۇ؟

بىز ئۇنداق ئويلىمايمىز. كېيىن رەب ئەيسا مەسىھ ئىنساننىڭ خۇدانىڭ يولىغا چىقىشى، يەنى ئۆزىگە مۇخلىس بولۇشتىن ئاۋۋال، ئۇنىڭدا قانچىلىك بەدەل تۆلىشىم كېرەك دېگەننى ئولتۇرۇپ ھېسابلىسۇن، دېگەن پرىنسىپنى كۆرسىتىدۇ («لۇقا» 25:14-35، بولۇپمۇ 28-ئايەتنى كۆرۈڭ). يەشۇئانىڭ چارلىغۇچىلارنى ئەۋەتىشى دەل شۇ پرىنسىپ بويىچە بولغان. ئىسرائىل زېمىنغا ئېرىشىش ئۈچۈن ئۇرۇش قىلىشقا قانچىلىك بەدەل تۆلىشىمىز كېرەك دەپ ھېسابلىشى كېرەك ئىدى ــ خۇدا ئۇلار ئۈچۈن جەڭدە ئۇلار بىلەن بىللە بولاتتى، ئەلۋەتتە؛ لېكىن ئۇ ئىسرائىلنىڭ قانائان زېمىنىغا كىرىشتىن ئاۋۋال ئۆزىگە ئىشىنىشكە قەتئىي نىيەت باغلىشىنى خالاتتى.


پاھىشە ئايال راھاب

راھاب پاھىشە بولسىمۇ، ئىنجىلدا ئىمان-ئېتىقادى ئۈچۈن تەرىپلىنىدۇ: ــ

«ئېتىقادى بولغاچقا، پاھىشە ئايال راھاب ئىسرائىل چارلىغۇچىلىرىنى دوستلارچە كۈتۈۋالغاچقا، ئىتائەتسىزلەر بولغان ئۆز شەھىرىدىكىلەر بىلەن بىرلىكتە ھالاك بولمىدى» («ئىبر.» 31:11).

«مۇشۇنىڭغا ئوخشاش، پاھىشە ئايال راھاب ئىسرائىل چارلىغۇچىلىرىنى ئۆز ئۆيىدە كۈتۈپ، ئۇلارنى باشقا يول بىلەن قاچۇرۇۋەتكەنلىكى ئۈچۈن، ئۇ ئوخشاشلا ئىش-ئەمىلى بىلەن ھەققانىي دەپ جاكارلانغان بولمامدۇ؟» («ياق.» 25:2).

ئىبرانىيلارغا يېزىلغان مەكتۇپتا ئۇنىڭ ئېتىقادى كۆرسىتىلىدۇ، روسۇل ياقۇپ يازغان خېتىدە شۇنىڭ ئېتىقادىدىن چىققان ئەمەللىرىنى تەرىپلەيدۇ. ئۇ يالغان سۆزلىرى ئۈچۈن ئەمەس (5:2)، بەلكى ئۇ ئۆزىنىڭ «چارلىغۇچىلارنى خۇدانىڭ ئادەملىرى بولغاچقا، قوغدىشىم كېرەك» دېگەندەك ئىمان-ئىشەنچى ئۈچۈن تەرىپلىنىدۇ. كېيىن راھاب يەھۇدا قەبىلىسىدىكى سالمون ئىسىملىك ئادەمگە ياتلىق بولۇپ، بوئازنىڭ ئانىسى بولدى ۋە شۇنداقلا، داۋۇت پادىشاھ ئۇنىڭ چەۋرىسى ئىدى؛ شۇ تەرىقىدە ئۇ مەسىھنىڭ دۇنياغا كېلىشىدىكى «زەنجىرنى ئۇلاشتىكى بىر ھالقا» بولۇپ قالدى. 


پەرۋەردىگارنىڭ قوشۇنلىرىنىڭ سەردارى (13:5-5:6)

ئوقۇرمەنلەر يېرىخو شەھىرىگە ھۇجۇم قىلىشتىن ئىلگىرى يەشۇئانىڭ «سۇغۇرۇلغان قىلىچنى تۇتقان» «پەرۋەردىگارنىڭ قوشۇنلىرىنىڭ سەردارى» دېگەن سىرلىق زاتنى ئۇچراتقانلىقىنى بىلىدۇ. يەشۇئا تەبىئىي ھالدا ئۇنىڭدىن: ــ

«سەن بىز تەرەپتىمۇ، ياكى دۈشمەنلىرىمىز تەرەپتىمۇ؟» دەپ سورايدۇ. ئۇنىڭ جاۋابى يەشۇئانى دەسلەپتە بەلكىم سەل قايماقتۇرۇپ قويغان بولۇشى مۇمكىن: ــ «ياق، ئۇنداق ئەمەس، بەلكى مەن پەرۋەردىگارنىڭ قوشۇنلىرىنىڭ سەردارى بولۇپ كەلدىم».

چۈنكى خۇدانى ھەرگىز ئۆز قولايلىقىمىز ئۈچۈن ئىشلىتەلمەيمىز. ھالقىلىق، ئەڭ مۇھىم سوئال: ــ «ئۇ بىز تەرەپتە تۇرامدۇ؟» دېگەن سوئال ئەمەس، بەلكى «بىز ئۇنىڭ تەرىپىدە تۇرامدۇق؟» دېگەندىن ئىبارەتتۇر. يەشۇئا گەرچە يەر يۈزىدە ئىسرائىلنىڭ سەردارى بولغىنى بىلەن پەقەت ئاسماندىكى سەردارغا بويسۇنسا غەلىبە قازىنىدۇ. ئىسرائىل گەرچە خۇدا تەرىپىدىن تاللانغان بولسىمۇ، ئۇلار ۋە شۇنداقلا بىزلەرمۇ بۇ مۇھىم ساۋاقنى ئۆگىنىشىمىز كېرەك.

يەشۇئانىڭ مۇشۇ زاتنى كۆرگەن چاغدىكى ئىنكاسى دەرھال دۈم يىقىلىپ ئۇنىڭغا سەجدە قىلىش بولدى. ئۇ بۇ ھەرىكەت ئۈچۈن ئەيىبلەنگەن ئەمەس؛ شۇڭا بۇ زاتنى بىز پەقەت بىر پەرىشتە خالاس، دەپ قارىمايمىز («ۋەھ.» 10:19 ۋە 9:22دە روسۇل يۇھاننا پەرىشتىگە سەجدە قىلغانلىقى تۈپەيلىدىن ئەيىبلىنىدۇ). بىز بۇ زاتنى ئىلاھىي زات، خۇدالىقى بار زات دەپ قارايمىز؛ ئۇ «پەرۋەردىگارنىڭ پەرىشتىسى»، خۇدانىڭ ئۆز ئىپادىسى ۋە كالامى بولغان مەسىھتىن باشقا ھېچكىم ئەمەستۇر؛ تەۋرات دەۋرىدە ئۇ شۇ تەرىقىدە دۇنيادا تۇغۇلۇشتىن ئاۋۋال كۆپ قېتىم كۆرۈندى.


ئاقاندىن ئالغان بىرنەچچە ساۋاقلار (7-باب)

ئاقاننىڭ تارىخىدىن تۆۋەندىكى نۇقتىلارغا دىققەت قىلىشقا تېگىشلىك دەپ قارايمىز: ــ


(ئا) ئاقاننىڭ گۇناھى پۈتكۈل خەلققە سەلبىي تەسىر يەتكۈزدى. بىز ئىبلىسنىڭ «گۇناھ پەقەت ئۆزۈڭگىلا زىيان يەتكۈزىدۇ» دېگەن ئالدامچىلىقىنى قوبۇل قىلماسلىقىمىز كېرەك. ئۇ پەقەت ئۆزىمىزگىلا ئەمەس، بەلكى ئائىلىمىزگە، شۇنداقلا ھەتتا پۈتكۈل خەلقىمىزگە تەسىر يەتكۈزەلەيدۇ («پەند.» 34:14).

(ئە) ئىزاھاتلىرىمىزدا كۆرسەتكىنىمىزدەك، پەقەت ئاقانلا ئەمەس، بەلكى ئۇنىڭ بارلىق ئائىلىسىدىكىلەر ئۆلۈم جازاسىغا تارتىلدى. سەۋەبى، ئۇلارنىڭ جىم تۇرۇپ، ئۇنىڭ گۇناھى توغرۇلۇق ھېچنېمە دېمەسلىكى ئۇنىڭغا شېرىك بولغانغا باراۋەر ئىدى.

(ب) كېيىن ھوشىيا پەيغەمبەر ئاقان چالما-كېسەك قىلىنغان جاي، يەنى«ئاقور جىلغىسى» توغرۇلۇق بېشارەت بېرىدۇ: ــ 

«ۋە مەن ئۇنىڭغا شۇ يەردە ئۈزۈمزارلىرىنى قايتۇرىمەن ۋە «ئاقور جىلغىسى»نى «ئۈمىد ئىشىكى» قىلىپ بېرىمەن» («ھوش.» 15:2، يەنە «يەش.» 10:65نى كۆرۈڭ). بۇ بېشارەتنىڭ مەنىسى نېمە؟

«ئاقور جىلغىسى»دا بىز بىر ئادەمنىڭ گۇناھ تۈپەيلىدىن ئازاب تارتقانلىقىنى كۆرىمىز. بۇنىڭ نەتىجىسىدە، پۈتكۈل خەلق ئازابتىن قۇتقۇزۇلىدۇ. دېمەك، قارىشىمىزچە بېشارەتنىڭ مەنىسى ــ كەلگۈسىدە يالغۇز بىر ئادەم (يەنى مەسىھ، ئەلۋەتتە) گۇناھنى ئۈستىگە ئالىدۇ، نەتىجىدە بارلىق ئېتىقادى بار ئادەملەر، يەنى خۇدانىڭ خەلقى گۇناھتىن ئازاد بولۇپ قۇتقۇزۇلىدۇ («يۇھ.» 50:11).


«ۋەدە قىلىنغان زېمىن» ــ مەسىھدە بولغان مىراسنى كۆرسىتىدىغان بىرخىل «بېشارەتلىك تارىخ» ياكى «بېشارەتلىك سۈرەت»

كۆپ ئېتىقادچىلار «ۋەدە قىلىنغان زېمىن» جەننەتنى، شۇنداقلا «ئىئوردان دەرياسىدىن ئۆتۈش» دېگەن ۋەقەنى «ئۆلۈمدىن ئۆتۈپ جەننەتكە كىرىش»نى كۆرسەتكەن «بېشارەتلىك سۈرەت» ياكى «بېشارەتلىك سىمۋول» دەپ قارايدۇ. دەرۋەقە، ئىسرائىلنىڭ چۆل-باياۋاندىن ئۆتۈپ سەپەر قىلىشى، شۈبھىسىزكى، بىزنىڭ قاپقان-قىلتاق بىلەن تولدۇرۇلغان، ئېزىتقۇ ۋە ئەگرى-توقاي بۇ دۇنيادىن ئۆتىدىغان، خۇدانىڭ كۈچ-قۇدرىتىگە تايانغان روھىي سەپىرىمىزنى كۆرسىتىدۇ («1كور.» 1:10-14، «1پېت.» 17:1، 11:2). 

بىز «ئىئوردان دەرياسىدىن ئۆتۈش» بىلەن ««ۋەدە قىلىنغان زېمىن»غا كىرىش»نى «بېشارەت» دەپ قارايدىكەنمىز، ئۇنداقتا بۇ بېشارەتتە مۇھىم كۆرسىتىلگەن ئىش جىسمانىي ئۆلۈش ئەمەس، بەلكى مەسىھدە بولۇپ «گۇناھقا، شۇنداقلا مۇشۇ رەزىل دۇنياغا نىسبەتەن ئۆلۈش»، ئاندىن مەسىھدە بولغان تولۇق روھىي مىراسىمىزغا ئېرىشىشتۇر، دەپ قارايمىز. دېمەك، بېشارەتتە كۆرسىتىلگىنى بىزنىڭ ئۆزگەرتىلىپ، خۇدا نىيەت قىلغان خەلقنىڭ خاراكتېرىدا بولۇپ چىقىشىمىزدىن ئىبارەتتۇر.

بۇنىڭغا ھېچقانداق گۇمان بولماسلىقى كېرەك، چۈنكى ئىسرائىل «ۋەدە قىلىنغان زېمىن»غا ئېرىشىش ئۈچۈن جەڭ قىلىشى كېرەك ئىدى؛ جەننەتتە بولسا ھېچقانداق جەڭ بولمايدۇ!

بۇ «بېشارەتلىك سۈرەت»تىن، يەنى «ۋەدە قىلىنغان زېمىنغا كىرىشتىكى جەڭ» بىلەن «روھىي ھاياتقا ئېرىشتۈرۈشتىكى جەڭ»نىڭ سېلىشتۇرمىسىدىن، تۆۋەندىكى بىرنەچچە يۈزەكى بايقىغانلىرىمىز باردۇر: ــ


(ئا) «ئىئوردان دەرياسىدىن ئۆتۈش» دەرۋەقە ئۆلۈمنىڭ بىر سىمۋولىدۇر ــ لېكىن پىكرىمىزچە بۇ «ئۆلۈم» جىسمانىي ئۆلۈمنى ئەمەس، بەلكى بۇ ئۆلۈم شەخسىي ئارزۇ-ھەۋەسلىرى ئالدىدا ئۆلۈشنى بىلدۈرىدۇ، يەنى رەببىمىزنىڭ «مەن ئۈچۈن ئۆز ھاياتىدىن مەھرۇم بولغان كىشى ئۇنىڭغا ئېرىشىدۇ» دېگەندەك ئۆلۈشنى، ياكى سۇغا چۆمۈلدۈرۈلۈشتە «گۇناھقا نىسبەتەن ئۆلۈش»نى كۆرسىتىدۇ («مات.» 38:10-39، «رىم.» 1:6-14، «كول.» 10:2-12). بارلىق باشقا نەرسىلەرگە ــ مەيلى پۇل-بايلىقلارغا، مەنسەپ-ھوقۇققا، نام-ئابروي ياكى باشقىلارنىڭ سۆيگۈ-ھۆرمىتىگە نىسبەتەن ئۆلۈشكە رازى بولمىغان كىشى ھېچقاچان خۇدانىڭ ئۆز ھاياتى، يەنى مەڭگۈلۈك ھاياتىغا مۇيەسسەر بولالمايدۇ.


(ئە) ئىسرائىل زېمىنغا كىرگەندىن كېيىن كۈچلۈك بىر دۈشمەنگە يۈزلىنىشى كېرەك ئىدى. بىزنىڭ خۇدانىڭ نىجاتىغا تولۇق مۇيەسسەر بولۇشمىزغا پۈتكۈل كۈچى بىلەن قارشى تۇرۇۋاتقان بىر دۈشمىنىمىز باردۇر.


(ب) گەرچە ئۇ شۇنداق كۈچلۈك بولسىمۇ، خۇدانىڭ مېھرى-شەپقىتىگە تايانساق ئۇنىڭ ۋە بارلىق جىنلىرىنىڭ ئۈستىدىن غەلىبە قىلماي قالمايمىز («قان.» 17:7-24).


(پ) مەسىھدە بولغان تولۇق ۋە مول ھاياتتىن بەھرىمەن بولۇش ئۈچۈن بىز ھېچقانداق بۇتپەرەسلىك، خۇراپىيلىق، ئاچكۆزلۈك ياكى رەزىل ئارزۇ-ھەۋەسلەر بىلەن مۇرەسسە قىلماسلىقىمىز كېرەك («قان.» 1:7-6، 25-26).


(ت) گەرچە ئىسرائىل جەڭ قىلىپ «ۋەدە قىلىنغان زېمىن»دىن نۇرغۇن جىسمانىي بەخت-بەرىكەتلەرنى كۆرگەن بولسىمۇ (ۋە كەلگۈسىدە ئوخشاش بەخت-بەرىكەتلەرنى كۆرىدۇ ــ «قان.» 12:7-16)، جامائەتنىڭ مەسىھدە ئېرىشكىنىڭ كۆپىنچىسى روھىي بەخت-بەرىكەتلەردۇر («ئەف.» 3:1).


(چ) پۈتكۈل زېمىندا ھەربىر قەبىلىنىڭ، ھەربىر جەمەتنىڭ، ھەربىر ئائىلىنىڭ ئۆز مىراس زېمىنى بولغان. شۇنىڭغا ئوخشاش، جامائەتنىڭ ھەربىر ئەزاسىغا خۇدادىن مىراس بولغان خاس چاقىرىق، روھىي ئىلتىپات، فۇنكسىيە ۋە خىزمەت ئىمتىيازلىرى باردۇر («1كور.» 4:12-11، «ئەف.» 7:4).


(ج) ئىسرائىلنىڭ بارلىق قەبىلىلىرى مەلۇم بىر قەبىلىسىنىڭ ئۆز مىراسىغا ئىگە بولۇشى ئۈچۈن كۆپ قېتىملاپ ئۇلار بىلەن بىرگە جەڭ قىلدى («چۆل.» 32-باب، «يەش.» 1:22-9). بۇنىڭغا ئوخشاش بىزمۇ بىر-بىرىمىزگە مەدەت بېرىپ، خۇدا ھەربىرىمىز ئۈچۈن ئەزەلدىن تەييارلىغان روھىي مىراسقا ۋە ئىلتىپاتلىرىغا ئىگە بولۇشقا ۋە ئۇنىڭ چاقىرىقى بىلەن بولغان خىزمەتكە كىرىشىشكە كۆپ ئىشلاردا بىر-بىرىمىزگە مەدەت بېرىپ رىغبەتلەندۈرۈشىمىزگە توغرا كېلىدۇ.

مۇشۇنداق سېلىشتۇرۇشتىن باشقا يەنە نۇرغۇن پايدىلىق ساۋاقلار باردۇر، سەھىپە ۋە ۋاقىت يار بەرسە مۇشۇ مۇزاكىرىنى داۋاملاشتۇرماقچىمىز.