139-كۈي •••• خۇدا قەلبنى بىلگۈچىدۇر
139
نەغمىچىلەرنىڭ بېشىغا تاپشۇرۇلۇپ ئوقۇلسۇن دەپ، داۋۇت يازغان كۈي: ــ
 
ئى پەرۋەردىگار، سەن مېنى تەكشۈرۈپ چىقتىڭ،
ھەم مېنى بىلىپ يەتتىڭ؛
‏2 ئۆزۈڭ ئولتۇرغىنىمنى، تۇرغىنىمنىمۇ بىلىسەن؛
يىراقتا تۇرۇقلۇق كۆڭلۈمدىكىنى بىلىسەن.
‏3 باسقان قەدەملىرىمنى، ياتقانلىرىمنى ئۆتكەمەڭدىن ئۆتكۈزدۇڭ؛
بارلىق يوللىرىم ساڭا ئاياندۇر.
‏4 بەرھەق، تىلىمغا بىر سۆز كېلە-كەلمەستىنلا، ئى پەرۋەردىگار،
مانا سەن بۇنى ئەينى بويىچە بىلمەي قالمايسەن.
‏5 سەن مېنى ئالدى-كەينىمدىن ئوراپ تۇرىسەن،
قولۇڭنى مېنىڭ ئۈستۈمگە قوندۇرغانسەن.
‏6 بۇنداق بىلىم ماڭا شۇنچىلىك تىلسىمات بىلىنىدۇ!
شۇنداق يۈكسەككى، مەن ئۇنى بىلىپ يېتەلمەيدىكەنمەن.
‏7 روھىڭدىن نېرى بولۇشقا نەلەرگىمۇ بارالايتتىم؟
ھۇزۇرۇڭدىن ئۆزۈمنى قاچۇرۇپ نەلەرگە بارالايتتىم؟
‏8 ئاسمانلارغا چىقسام، مانا سەن ئاشۇ يەردە؛
تەھتىسارادا ئورۇن سالساممۇ، مانا سەن شۇ يەردە؛   
‏9 سەھەرنىڭ قاناتلىرىنى ئېلىپ ئۇچۇپ،
دېڭىزنىڭ ئەڭ چەت يەرلىرىدە تۇرسام،
‏10 ھەتتا ئاشۇ جايدا قولۇڭ مېنى يېتەكلەيدۇ،
ئوڭ قولۇڭ مېنى يۆلەيدۇ.
‏11 مەن: «قاراڭغۇلۇق مېنى ياپسا،
ئەتراپىمدىكى يورۇقلۇق چوقۇم كېچە بولىدۇ» ــ دېسەم،
‏12 قاراڭغۇلۇقمۇ سەندىن يوشۇرۇنالمايدۇ،
كېچىمۇ ساڭا كۈندۈزدەك ئايدىڭدۇر،
قاراڭغۇلۇقمۇ ساڭا يورۇقتەكتۇر.
‏13 بەرھەق، سەن مېنىڭ ئىچلىرىمنى ياسىغانسەن؛
ئانامنىڭ قورسىقىدا مېنى توقۇغانسەن؛   
‏14 مەن سېنى مەدھىيىلەيمەن،
چۈنكى مەن سۈرلۈك ۋە كارامەت ياسالغانمەن؛
سېنىڭ قىلغانلىرىڭ كارامەت تىلسىماتتۇر؛
بۇنى جېنىم ئوبدان بىلىدۇ.
‏15 مەن يوشۇرۇن جايدا ياسالغىنىمدا،
يەر تەگلىرىدە ئەپچىللىك بىلەن توقۇلۇپ شەكىللەندۈرۈلگىنىمدە،
ئۇستىخانلىرىم سەندىن يوشۇرۇن ئەمەس ئىدى.   
‏16 ئەزالىرىم تېخى ئاپىرىدە بولمىغان كۈنلەردە،
ئۇلار ياسىلىۋاتقان كۈنلەردە،
كۆزۈڭ تېخى شەكىللەنمىگەن جىسمىمنى كۆرۈپ يەتكەنىدى؛
ئۇلارنىڭ ھەممىسى ئاللىبۇرۇن دەپتىرىڭدە يېزىلغانىدى.   
‏17 ئاھ تەڭرىم، ئويلىرىڭ ماڭا نەقەدەر قىممەتلىكتۇر!
ئۇلارنىڭ يىغىندىسى شۇنچە زوردۇر!
‏18 ئۇلارنى ساناي دېسەم، ئۇلار دېڭىزدىكى قۇملاردىنمۇ كۆپتۇر؛
ئۇيقۇدىن كۆزۈمنى ئاچسام، مەن يەنىلا سەن بىلەن بىللىدۇرمەن!   
‏19 ئاھ، سەن رەزىللەرنى ئۆلتۈرۈۋەتسەڭ ئىدىڭ، ئى خۇدا!
قانخور كىشىلەر، مەندىن يىراق بولۇش!
‏20 چۈنكى ئۇلار سېنىڭ توغرۇلۇق ھىيلىلىك بىلەن سۆزلەيدۇ؛
سېنىڭ شەھەرلىرىڭ ئۇلار تەرىپىدىن ئازدۇرۇلدى.   
‏21 ساڭا ئۆچمەن بولغانلارغا، ئى پەرۋەردىگار، مەنمۇ ئۆچقۇ؟
ساڭا قارشى چىققانلارغا مەنمۇ يىرگىنىمەنغۇ؟
‏22 ئۇلارغا چىش-تىرنىقىمغىچە ئۆچتۇرمەن؛
ئۇلارنى ئۆز دۈشمەنلىرىم دەپ ھېسابلايمەن.
‏23 مېنى كۆزىتىپ تەكشۈرگەيسەن، ئى تەڭرىم!
مېنىڭ قەلبىمنى بىلىپ يەتكەيسەن!
مېنى سىناپ، غەملىك ئويلىرىمنى بىلگەيسەن؛   
‏24 مەندە ئۆزۈڭگە ئازار بەرگۈدەك يولنىڭ بار-يوقلۇقىنى كۆرگەيسەن؛
ۋە مېنى مەڭگۈلۈك يولۇڭدا يېتەكلىگەيسەن!