Йәшая
Худаниң Исраилға болған «дәва»си һәм чақириқи
1
Уззия, Йотам, Аһаз вә Һәзәкиялар Йәһудаға падиша болған вақитларда, Йерусалим вә Йәһуда тоғрисида, Амозниң оғли Йәшая көргән ғайипанә вәһий-аламәтләр: — 2 «И асманлар, аңлаңлар!
И йәр-зимин, қулақ сал!
Чүнки Пәрвәрдигар сөз ейтти: —
«Мән балиларни беқип чоң қилдим,
Бирақ улар Маңа асийлиқ қилди. ■ □
3 Кала болса егисини тонуйду,
Ешәкму ғоҗайининиң оқуриға маңидиған йолни билиду,
Бирақ Исраил билмәйду,
Өз хәлқим һеч йорутулған әмәс.
4 Аһ, гунакар «ят әл»,
Қәбиһликни топлап өзигә жүклигән хәлиқ,
Рәзилләрниң бир нәсли,
Ниҗис болуп кәткән балилар!
Улар Пәрвәрдигардин жирақлишип,
«Исраилдики Муқәддәс Болғучи»ни көзигә илмиди,
Улар кәйнигә янди. ■ □
5 Немишкә йәнә думбаланғуңлар келиду?
Немишкә асийлиқ қиливерисиләр?
Пүтүн башлириңлар ағрип,
Жүригиңлар пүтүнләй зәиплишип кәтти, □
6 Бешиңлардин айиғиңларғичә сақ йериңлар қалмиди,
Пәқәт яра-җараһәт, ишшиқ вә йириң билән толди,
Улар тазиланмиған, теңилмиған яки уларға һеч мәлһәм сүрүлмигән. ■
7 Вәтиниңлар чөлләшти;
Шәһәрлириңлар көйүп вәйранә болди;
Йәр-зиминиңларни болса, ятлар көз алдиңлардила жутувеливатиду;
У ятлар тәрипидин дәпсәндә қилинип чөллишип кәтти. □
8 Әнди үзүмзарға селинған чәллидәк,
Тәрхәмәкликкә селинған кәпидәк,
Муһасиригә чүшкән шәһәрдәк,
Зионниң қизи зәип қалдурулди. ■
9 Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар бизгә азғинә «қалдиси»ни қалдурмиған болса,
Биз Содом шәһиригә охшап қалаттуқ,
Гоморра шәһириниң һалиға чүшүп қалаттуқ. ■ □
10 И Содомниң һөкүмранлири, Пәрвәрдигарниң сөзини аңлап қоюңлар,
«И Гоморраниң хәлқи, Худайимизниң қанун-нәсиһитигә қулақ селиңлар! ■
11 Силәр зади немә дәп Маңа атап нурғунлиған қурбанлиқларни сунисиләр?» — дәйду Пәрвәрдигар.
— «Мән көйдүрмә қочқар қурбанлиғиңлардин,
Бордақ малниң яғлиридин тоюп кәттим,
Буқилар, пақланлар, текиләрниң қанлиридин һеч хурсән әмәсмән. ■ □
12 Силәр Мениң алдимға кирип кәлгиниңларда,
Силәрдин һойла-айванлиримни шундақ дәссәп-чәйләшни ким тәләп қилған? ■
13 Беһудә «ашлиқ һәдийәси»лирини елип келишни болди қилиңлар,
Хушбуй болса Маңа жиркиничлик болуп қалди.
«Йеңи ай» һейтлири вә «шабат күн»лиригә,
Җамаәт ибадәт сорунлириға чақирилишларға —
Қисқиси, қәбиһликтә өткүзүлгән дағдуғилиқ жиғилишларға чидиғичилигим қалмиди. ■
14 «Йеңи ай» һейтиңлардин, бекитилгән һейт-байримиңлардин қәлбим нәпрәтлиниду;
Улар маңа жүк болуп қалди;
Уларни көтирип жүрүштин чарчап кәттим.
15 Қолуңларни көтирип дуаға яйғиниңларда,
Көзүмни силәрдин елип қачимән;
Бәрһәқ, көпләп дуаларни қилғиниңларда, аңлимаймән;
Чүнки қоллириңлар қанға боялди. □
16 Өзүңларни жуюп, паклиниңлар;
Қилмишлириңларниң рәзиллигини көз алдимдин нери қилиңлар,
Рәзилликни қилиштин қолуңларни үзүңлар; □
17 Яхшилиқ қилишни үгиниңлар;
Адиллиқни издәңлар,
Зомигәрләргә тәнбиһ бериңлар,
Житим-йесирләрни наһәқлиқтин халас қилиңлар,
Тул хотунларниң дәвасини сораңлар. ■
18 Әнди келиңлар, биз муназирә қилишайли, дәйду Пәрвәрдигар,
Силәрниң гунайиңлар қип-қизил болсиму,
Йәнила қардәк ақириду;
Улар қизил қуруттәк тоқ қизил болсиму,
Жуңдәк аппақ болиду. ■ □
19 Әгәр итаәтмән болуп, аңлисаңлар,
Зиминдики есил мәһсулаттин бәһримән болисиләр;
20 Бирақ рәт қилип йүз өрисәңлар,
Қилич билән уҗуқтурулисиләр»
— Чүнки Пәрвәрдигар Өз ағзи билән шундақ дегән.
21 Садиқ шәһәр қандақму паһишә болуп қалди!?
Әслидә у адаләт билән толған еди,
Һәққанийлиқ уни макан қилған еди,
Бирақ һазир қатиллар униңда туруватиду. ■
22 Күмүчүң болса дашқалға айлинип қалди,
Шарабиңға су арилишип қалди; □
23 Әмирлириң асийлиқ қилғучилар,
Оғриларға үлпәт болди;
Уларниң һәр бири париға амрақ болуп,
Соға-саламларни көзләп жүрмәктә;
Улар житим-йесирләр үчүн адаләт издимәйду;
Тул хотунларниң дәваси уларниң алдиға йәтмәйду. ■ □
24 Шуңа — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Рәб Пәрвәрдигар —
Йәни Исраилдики қудрәт Егиси ейтиду: —
Мән күшәндилиримни җазалап пухадин чиқимән,
Дүшмәнлиримдин қисас алимән; ■
25 Қолумни үстүңгә тәккүзүп,
Сени тавлап, сәндики дашқални тәлтөкүс тазилаймән,
Сәндики барлиқ арилашмиларни елип ташлаймән. □
26 Һөкүмран-сорақчилириңларни авалқидәк,
Мәслиһәтчилириңларни дәсләптикидәк һалға кәлтүримән.
Кейин сән «Һәққанийлиқниң Макани», «Садиқ Шәһәр» — дәп атилисән.
27 Әнди Зион адиллиқ билән,
Вә униңға қайтип кәлгәнләр һәққанийлиқ билән қутқузулуп һөр қилиниду. ■
28 Бирақ асийлар вә гунакарлар бирдәк уҗуқтурулиду,
Пәрвәрдигардин йүз өригүчиләр болса һалак болиду. □
29 Шу чағда силәр тәшна болған дуб дәрәқлиридин номус қилисиләр,
Таллиған бағлардин хиҗил болисиләр. ■
30 Чүнки өзүңлар худди йопурмақлири қуруп кәткән дуб дәриғидәк,
Сусиз қуруқ бир бағдәк болисиләр.
31 Шу күни күчи барлар отқа шам пилиги,
Уларниң әҗри болса, учқун болиду;
Булар һәр иккиси тәңла көйүп кетиду,
Уларни өчүрүшкә һеч ким чиқмайду. ■