Аюп йәнә сөз қилиду: — «Мән Худани көримән!»
19
Аюп җававән мундақ деди: — 2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр,
Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар;
Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр. ■
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса,
Мән әнди униң дәрдини тартимән.
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар,
Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән,
У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән,
Бирақ һеч ким аңлимайду;
Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди,
Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди,
Бешимдин таҗни тартивалди.
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим;
Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди,
Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди. □
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди,
Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди,
Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди,
Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди. □
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти,
Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду;
Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим. ■
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду;
Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк. ■
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду,
Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар. ■
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду;
Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду. □
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду,
Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди. □
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду,
Җеним қил үстидә қалди. ■ □
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун!
Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр?
Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр! ■
Қутқузғучи тоғрилиқ бешарәт
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди!
Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди!
Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти! ■
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур,
У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду! ■ □
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин,
Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән! ■
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән,
Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән;
Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур! ■
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур,
Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар, ■
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк!
Чүнки Худаниң ғәзиви қилич җазасини елип келиду,
Шуниң билән силәр Худаниң сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».