Елихуниң иккинчи баяни — Аюпни йәнә әйипләш, Яратқучиниң характерини тәсвирләш
34
Елиху йәнә җававән мундақ деди: — 2 «И данишмәнләр, сөзлиримни аңлаңлар,
И тәҗрибә-савақлиқ адәмләр, маңа қулақ селиңлар.
3 Еғиз таам тетип баққандәк,
Қулақ сөзниң тәмини синап бақиду. □
4 Өзимиз үчүн неминиң тоғра болидиғанлиғини байқап таллайли;
Аримизда неминиң яхши болидиғанлиғини биләйли!
5 Чүнки Аюп: «Мән һәққанийдурмән»,
Вә: «Тәңри мениң һәққимни булап кәткән» — дәйду. ■ □
6 Йәнә у: «Һәққимгә зиян йәткүзидиған, ялған гәпни қилишим тоғриму?
Һеч асийлиғим болмиғини билән, маңа санҗилған оқ зәхмигә дава йоқ» — дәйду, ■ □
7 Қени, Аюпқа охшайдиған ким бар?!
Униңға нисбәтән башқиларни һақарәтләш су ичкәндәк аддий иштур. ■
8 У қәбиһлик қилғучиларға һәмраһ болуп жүриду,
У рәзилләр билән биллә маңиду. ■
9 Чүнки у: «Адәм Худадин сөйүнсә,
Бу униңға һеч қандақ пайдиси йоқ» деди. ■
10 Шуңа, и данишмәнләр, маңа қулақ селиңлар;
Рәзиллик Тәңридин жирақта турсун! Яманлиқ Һәммигә Қадирдин нери болсун! □
11 Чүнки У адәмниң қилғанлирини өзигә қайтуриду,
Һәр бир адәмгә өз йоли бойичә тегишлик несивә тапқузиду. □
12 Дәрһәқиқәт, Тәңри һеч әскилик қилмайду,
Һәммигә Қадир һөкүмни һәргиз бурмилимайду.
13 Ким Униңға йәр-зиминни аманәт қилған?
Ким Уни пүткүл җаһанни башқурушқа тайинлиди? ■
14 У пәқәт көңлидә шу нийәтни қилсила,
Өзиниң Роһини һәм нәпәсини Өзигә қайтурувалсила, ■ □
15 Шуан барлиқ әт егилири биргә нәпәстин қалиду,
Адәмләр топа-чаңға қайтиду. ■ □
16 Сән данишмән болсаң, буни аңла!
Сөзлиримниң садасиға қулақ сал!
17 Адаләткә өч болғучи һөкүм сүрәләмду?
Сән «Һәммидин Адил Болғучи»ни гунакар бекитәмсән?! ■ □
18 У болса падишани: «Яримас!»,
Мөтивәрләрни: «Рәзилләр» дегүчидур. ■
19 У нә әмирләргә һеч йүз-хатирә қилмайду,
Нә байларни кәмбәғәлләрдин жуқури көрмәйду;
Чүнки уларниң һәммисини У Өз қоли билән яратқандур. ■ □
20 Көзни жумуп ачқичә улар өтүп кетиду,
Түн йеримида хәлиқләрму тәвринип дуниядин кетиду;
Адәмниң қолисиз улуқлар елип кетилиду.
21 Чүнки Униң нәзәри адәмниң йоллириниң үстидә туриду;
У инсанниң бар қәдәмлирини көрүп жүриду. □
22 Шуңа қәбиһлик қилғучиларға йошурунғидәк һеч қараңғулуқ йоқтур,
Һәтта өлүмниң сайисидиму улар йошуруналмайду. ■ □
23 Чүнки Тәңри адәмләрни алдиға һөкүм қилишқа кәлтүрүш үчүн,
Уларни узунғичә күзитип жүрүшиниң һаҗити йоқтур. ■
24 У күчлүкләрни тәкшүрүп олтармайла парә-парә қиливетиду,
Һәм башқиларни уларниң орниға қойиду;
25 Чүнки уларниң қилғанлири униңға ениқ туриду;
У уларни кечидә өрүветиду, шуниң билән улар янҗилиду.
26 У яманларни халайиқ алдида качатлиғандәк уларни уриду,
27 Чүнки улар униңға әгишиштин баш тартқан,
Униң йоллиридин һеч бирини һеч әтиварлимиған. □
28 Улар шундақ қилип мискинләрниң налә-пәрядини Униң алдиға киргүзиду,
Шуниң билән У езилгүчиләрниң ялвурушини аңлайду. ■
29 У сүкүттә турса, ким ағринип қақшисун.
Мәйли әлдин, мәйли шәхстин болсун,
Әгәр У шәпқитини көрсәтмәй йүзини йошурувалса, ким Уни көрәлисун? ■
30 Униң мәхсити ипласлар һөкүмранлиқ қилмисун,
Улар әл-әһлини дамиға чүшүрмисун дегәнликтур.
31 Чүнки буниң билән улардин бириси Тәңригә: «Мән тәкәббурлуқ қилғанмән;
Мән тоғрини йәнә бурмилимаймән;
32 Өзүм билмигинимни маңа үгитип қойғайсән;
Мән яманлиқ қилған болсам, мән қайта қилмаймән» — десә, ■
33 Сән Униң бекиткинини рәт қилғанлиғиң үчүн,
У пәқәт сениң пикриң бойичила инсанниң қилғанлирини Өзигә қайтуруши керәкму.
Мән әмәс, сән қарар қилишиң керәктур;
Әнди билгәнлириңни баян қилсаңчу!
34 Әқли бар адәмләр болса,
Гепимни аңлиған дана киши болса: —
35 «Аюп саватсиздәк гәп қилди;
Униң сөзлиридә әқил-парасәттин әсәр йоқ» — дәйду.
36 Аюп рәзил адәмләрдәк җавап бәргәнлигидин,
Ахирғичә синалсун! ■
37 Чүнки у өз гунайиниң үстигә йәнә асийлиқни қошиду;
У аримизда аһанәт билән чавак челип, Тәңригә қарши сөзләрни көпәйтмәктә».