Давами
45
Пәрвәрдигар Өзи «мәсиһ қилғини»ға, Йәни әлләрни униңға беқиндуруш үчүн Өзи оң қолидин тутуп йөлигән Қорәшкә мундақ дәйду: —
(Бәрһәқ, Мән униң алдида падишаларниң тамбилини йәштүрүп ялаңачлитимән,
«Қош қанатлиқ дәрвазилар»ни униң алдида ечип беримән,
Шуниң билән қовуқлар иккинчи етилмәйду) — ■
2 «Мән сениң алдиңда меңип егизликләрни түз қилимән;
Мис дәрвазиларни чеқип ташлаймән,
Төмүр тақақлирини сундуруветимән;
3 Вә саңа қараңғулуқтики гөһәрләрни,
Мәхпий җайларда сақланған йошурун байлиқларни беримән;
Шуниң билән өзүңгә исим қоюп сени чақирғучини,
Йәни Мән Пәрвәрдигарни Исраилниң Худаси дәп билип йетисән. ■
4 Мән Өз қулум Яқуп,
Йәни Өз таллиғиним Исраил үчүн,
Исмиңни өзүм қойған;
Сән Мени билмигиниң билән, Мән йәнила саңа исим қойдум.
5 Мән болсам Пәрвәрдигар, Мәндин башқа бири йоқ;
Мәндин башқа Худа йоқтур;
Сән Мени тонумиғиниң билән, Мән белиңни бағлап чиңиттимки, □
6 Күнчиқиштин күнпетишқичә болғанларниң һәммиси Мәндин башқа һеч қандақ бириниң йоқлуғини билип йетиду;
Мән болсам Пәрвәрдигар, башқа бири йоқтур.
7 Нурни шәкилләндүргүчи, қараңғулуқни Яратқучидурмән,
Бәхит-хатирҗәмликни Ясиғучи, балаю-апәтни Яратқучидурмән;
Мошуларниң һәммисини қилғучи Мән Пәрвәрдигардурмән».
8 — «И асманлар, жуқуридин яғдуруп бериңлар,
Булутларму һәққанийлиқ төкүп бәрсун;
Йәр-зимин ечилсун;
Ниҗат һәм һәққанийлиқ мевә бәрсун;
Зимин иккисини тәң өстүрсун!
Мән, Пәрвәрдигар, буни яратмай қоймаймән». ■
Исраилниң Худаниң Қорәш арқилиқ қилғанлиридин нарази болуп гуманлинишлириға Худаниң бәргән җавави
9 — «Өз Яратқучисиниң үстидин әрз қилмақчи болғанға вай!
У йәр-зиминдики чинә парчилири арисидики бир парчиси, халас!
Сеғиз лай өзини шәкилләндүргүчи сапалчиға: —
«Сән немә ясаватисән?» десә,
Яки ясиғиниң саңа: «Сениң қолуң йоқ» десә боламду? □
10 Өз атисиға: «Сән немә туғдурмақчи?»
Яки бир аялға: — «Сени неминиң толғиғи тутти?» — дәп сориғанға вай!
11 Исраилдики Муқәддәс Болғучи, йәни уни Ясиғучи Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
Әнди кәлгүси ишлар тоғрилиқ соримақчимусиләр йәнә?
Өз оғуллирим тоғрилиқ, Өз қолумда ишлигиним тоғрилиқ Маңа буйруқ бәрмәкчимусиләр!?
12 Мән пәқәтла йәр-зиминни ясиған, униңға инсанни Яратқучидурмән, халас!
Өз қолум болса асманларни кәргән;
Уларниң самави қошунлириниму сәпкә салғанмән.
13 Мән уни һәққанийлиқ билән турғузған,
Униң барлиқ йоллирини түз қилдим;
У болса шәһиримни қуриду,
Нә һәқ нә инъам соримай у Маңа тәвә болған әсирләрни қоюп бериду» —
дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар. ■ □
14 Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
«Мисирниң мәһсулатлири, Ефиопийәниң вә егиз бойлуқлар болған Себаийларниң маллири саңа өтиду;
Улар өзлири сениңки болиду,
Саңа әгишип маңиду;
Өзлири кишән-зәнҗирләнгән пети сән тәрәпкә өтиду,
Улар саңа баш уруп сәндин илтиҗа билән өтүнүп: —
«Бәрһәқ, Тәңри сәндә туриду, башқа бири йоқ, башқа һеч қандақ Худа йоқтур» дәп етирап қилиду. ■
15 «И Исраилниң Худаси, Ниҗаткар, дәрһәқиқәт Өзини йошурувалғучи бир Тәңридурсән!». ■
16 Улар һәммиси истиснасиз хиҗил болуп, шәрмәндә болиду;
Мәбудни ясиғанлар шәрмәндә болуп, бирликтә кетип қалиду; □
17 Исраил болса Пәрвәрдигар тәрипидин мәңгүлүк ниҗат-қутулуш билән қутқузулиду;
Әбәдил-әбәткичә хиҗил болмайсиләр,
Һеч шәрмәндичиликни көрмәйсиләр. ■
18 Чүнки асманларни яратқан, йәр-зиминни шәкилләндүрүп ясиған, уни мәзмут қилған Худа болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
(У уни қуруқ-мәнасиз болушқа әмәс, бәлки адәмзатниң туралғуси болушқа яратқан еди)
«Мән болсам Пәрвәрдигар, башқа бири йоқтур; □
19 — Мән мәхпий һалда яки зиминдики бирәр қараңғу җайда сөз қилған әмәсмән;
Мән Яқупқа: «Мени издишиңлар беһудилик» дегән әмәсмән;
Мән Пәрвәрдигар һәқ сөзләймән,
Түз гәп қилимән; ■ □
20 Жиғилиңлар, келиңлар;
И әлләрдин қачқанлар, җәм болуп Маңа йеқинлишиңлар;
Өзи ойған бутни көтирип, һеч қутқузалмайдиған бир «илаһ»қа дуа қилип жүридиғанларниң болса һеч билими йоқтур. ■ □
21 Әнди улар өз гәплирини баян қилиш үчүн йеқин кәлсун;
Мәйли, улар мәслиһәтлишип бақсун!
Ким мошу ишни қедимдинла җакалиған еди?
Ким узундин бери уни баян қилған?
У Мән Пәрвәрдигар әмәсму?
Дәрвәқә, Мәндин башқа һеч илаһ йоқтур;
Һәм адил Худа һәм Қутқузғучидурмән;
Мәндин башқа бири йоқтур. ■ □
22 И йәр-зиминниң чәт-яқилиридикиләр,
Маңа тәлпүнүп қутқузулуңлар!
Чүнки Мән Тәңридурмән, башқа һеч бири йоқтур;
23 Мән Өзүм билән қәсәм ичкәнмән,
Мошу сөз һәққанийлиқ билән ағзимдин чиқти, һәргиз қайтмайду: —
«Маңа барлиқ тизлар пүкүлиду,
Барлиқ тиллар Маңа итаәт ичидә қәсәм ичиду». □
24 Шу чағда: «Һәққанийлиқ вә күч болса пәқәт Пәрвәрдигардидур» — дейилиду,
Кишиләр дәл Униңла қешиға келиду;
Ғалҗирлишип, униңға ғәзәпләнгәнләрниң һәммиси шәрмәндә болиду. ■ □
25 Исраилниң әвлатлириниң һәммиси Пәрвәрдигар тәрипидин һәққаний қилиниду,
Вә улар Уни даңлишиду.