Бабил тоғрисида йәнә бир бешарәт
21
«Деңизниң чөл-баявани» тоғрисида жүкләнгән бир вәһий: — «Җәнуп тәрәптә қоюнтазлар өтүп кетиватқандәк,
Дәһшәтлик зиминдин бир немиләр келиватиду!». ■
Йәшаяниң сөз қилиши
2 — Азаплиқ бир вәһий-көрүнүш маңа аян қилинди;
Хаин хаинлиқ қиливатиду,
Булаңчи булаңчилиқ қиливатиду.
«И Елам, орнуңдин тур, чиқ!
Медиа, муһасирә қилип қоршивал!»
Униң сәвәвидин көтирилгән һәммә налә-пәрядларни түгитивәттим. ■
3 — Шуңа ич-бағрим ағриқ-азап билән толди,
Толғиғи тутқан аялниң азаплиридәк,
Көргәнлиримдин толғинип кәттим,
Аңлиғинимдин паракәндә болдум. ■
4 Шуңа көңлүм паракәндә болуп һасирап кәттим,
Мени дәһшәт қорқунуч басти;
У мән зоқ алидиған кечини сарасимә болидиған кечигә айландурди. ■ □
5 Улар дәстихан вә гиләм-көрпиләрниму салиду;
Улар йейишиду, ичишиду;
«Һәй есилзадиләр, орнуңлардин туруп қалқанни майлаңлар!» ■
6 Чүнки Рәб маңа: —
«Барғин, көргәнлирини әйни бойичә ейтидиған бир күзәтчини тәхләп қойғин» — дегән еди. ■
7 — «У җәң һарвулирини, җүп-җүп атлиқ әскәрләрни,
Җәң һарвулирини ешәкләр билән,
Җәң һарвулирини төгиләр билән көргәндә,
У диққәт билән, наһайити диққәт билән күзәтсун!» ■
8 У җававән ширдәк товлиди: —
«Рәб, мән күзәт мунарида үзлүксиз күн бойи туримән,
Һәр кечидә күзәттә туримән; ■ □
9 — Вә мана, у җәң һарвулири җүп-җүп атлиқ әскәрләр билән келиватиду!»
Вә йәнә җавап берип шундақ дегән: —
Бабил болса жиқилди, жиқилип чүшти,
Вә У уларниң илаһлириниң һәр бир ойма мәбудлирини йәргә ташлап парә-парә қиливәтти!». ■ □
Худа йәнә Өзигә садиқ болғанларға тәсәлли бериду
10 — И Мениң тепилгән данлирим,
Мениң хаминимдики буғдайлирим,
Исраилниң Худаси, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигардин аңлиғанни силәргә ейтип бәрдим! ■
Едом тоғрилиқ бир бешарәт
11 «Думаһ» тоғрилиқ жүкләнгән вәһий;
Бириси Сеирдин келип мәндин: —
«И күзәтчи, кечиниң қанчилиги өтти? И күзәтчи, кечиниң қанчилиги өтти?» — дәп сорайду. ■
12 Күзәтчи җававән мундақ дәйду: —
«Сәһәр келиду, кечиму келиду;
Йәнә сориғиң болса, йәнә келип сора;
Йолуңдин қайтип маңа йеқин кәл!» ■
Әрәбийә тоғрилиқ бир бешарәт
13 Әрәбийәниң кечиси тоғрилиқ жүкләнгән вәһий: —
«И Деданлиқларниң карванлири, силәр Әрәбийәдики җаңгалда қонуп қалисиләр; ■
14 Уссап кәткәнләргә су апирип бериңлар!
И Темадикиләр, нанлириңларни елип қачқанларни күтүвелиңлар! ■
15 Чүнки улар қиличлардин,
Ғилаптин елинған қиличтин,
Керилгән оқядин,
Урушниң азавидин қачиду.
16 Чүнки Рәб маңа шундақ дегән: —
Бир жил ичидә мәдикар һесаплиғандәк,
Андин Кедарниң бар шәриви йоқилиду, ■
17 Оқячиларниң қалдуқлири,
Йәни Кедарниң палван-батур болған оғуллири аз қалиду;
Чүнки Пәрвәрдигар, Исраилниң Худаси шундақ сөз қилған». ■